My heart will go on

'Goats are like frogs only bigger' Johannis Adongo

Laatst zaten oma Adongo, haar kleindochter Johannis en ik op de veranda. Het was lights-off, wat betekent dat er geen licht of geluid is behalve wat voortgebracht wordt door de natuur. Oma zat met ontbloot bovenlijf - haar favoriete avondkostuum - met haar krakerige stem in het Frafra zachtjes een lied te zingen, waaruit ik af en toe iets hoorde als Jesu. Terwijl een transistorradio het laatste Ghanese nieuws doorkraakt, hangt Johannis op mn schoot, terwijl ze in haar kleuterengels uitlegt waarom een geit en een kikker in weze hetzelfde zijn.

Op momenten als deze kom je er ineens weer achter hoe heerlijk het leven in Ghana kan zijn. Het is echt om van te genieten. Dat is ook precies wat ik de laatste tijd steeds meer aan het doen ben. Ik leer steeds beter om het Afrikaanse ritme op te pakken en gewoon elke dag te kijken wat de dag zal brengen, rustig aan. In het begin kon ik me daar nogwel eens druk over maken, je wilt wat te doen hebben etc., maar de laatste tijd is het wat dat betreft easy going. Naomi (ja ze leeft) en ik zaten ons allebei daar redelijk druk om te maken, totdat we in het zwembad in Mole National Park tegen mekaar zeiden, we zeiden: Meid, we motte meer gaan geniete! En zo geschiedde.

Het houdt concreet in dat ik gewoon elke dag een beetje kijk wat de dag gaat brengen. Soms plan je eens wat, soms niet, maar elke dag gebeurt er eigenlijk wel iets leuks. Zo hebben we nog wat op de school geholpen en een klein projectje gelanceerd. We lieten twee klassen een tekening maken over wat ze belangrijk vinden in het leven, en zowaar toen ik dat stond uit te leggen had ik het naar mn zin voor de klas. Zo zie je maar, t kan verkeren! Nu het vakantie is tot 6 mei, is die activiteit ons uit handen geslagen, maar we ontdekten een heel groot weeshuis, waar niemand iets over wist. Nu zijn we daar 'aan de slag' gegaan, wat erg leuk is. Omdat er vooral vrouwen werken daar, ben ik ineens sister Hiep. Natuurlijk is daar ook niet echt een taak, maar ik vind het erg gezellig om een beetje met ze rond te hangen, te voetballen, te knuffelen, te geinen etc. Binnekort (vanavond misschien?) beginnen ze met Bijbelstudie voor de oudere kids, dus daar kan ik mn steentje wel bijdragen. En wonder boven wonder kom je daar ineens een Vrijgemaakte zuster tegen. Haha, Kampen wordt me langzaamaan opgedrongen hiero! Verder help ik hier in huis mee met varkens slachten, het mangogehalte op peil houden, Johannis vermaken, rondrijden op de motor en ziek zijn.

Zoals sommigen al vermoeden en vroegen ben ik inderdaad ziek geweest. Mn peperdure profylaxe was niet bestand tegen een steek van een vies vrouwtje. De malariamuggen hebben me tot twee keer toe ziek weten te maken. Eerst dacht ik dat het een zeer dodelijke ziekte is. Het is namelijk de enige ziekte naast AIDS waar een overheidscampagne tegen is opgezet. Nou dan moet het wel serieus zijn. Toen de laboratoriummedewerker op een gebruikt medicijnen doosje schreef dat ik inderdaad malaria onder de leden had,werd ik gelukkig gerustgesteld door Celine Dion, die nog zwoeler dan ooit tevoren me toezong dat mn hart wel door zou gaan. Ik werd gelijk weer verontrust door het besluit van mn huisvader om goedkope medicijnen in het dorp te kopen ipv de dure in het ziekenhuis. De ingredienten op het doosje (gemalen apenschedel en koeienhaar)en het voorschrift (driemaal daags onder geprevel innemen), deden me het ergste vermoeden. Grapje.
Verder ben ik van een kar gevallen, toen we bakstenen aan het halen waren voor het bouwen van een huis. De bakstenen moesten we beneden ophalen, dus dat deden we al rijdend op een kar die uit niet veel meer bestond dan wielen en planken. Geen rem dus. Nou ja dat ging twee keer goed, de derde keer werd ik, nadat ik ineens twee van mn medepassagiers op de grond zag liggen, ook zelf gelanceerd, en kneusde mn hand. Niets gebroken, niets aan de hand.

Maar de rest vertel ik gewoon als ik thuis ben. Volgende week vrijdag vertrekken we al uit Damongo, om twee weken te gaan reiezen en dan vlieg ik 15 mei alweer naar huis. Nou dat gaat me ineens wel snel!

Ok, mn tijd begint te knipperen, dus tot snel weer!

Liefs, Huub