You are welcome!

"We konden ons verstaanbaar maken. Verstaanbaar zijn is iets anders dan begrepen worden. Het is een aangename toestand voor een vreemdeling in een nieuw land... Het is een zwevende toestand... Men doet zijn best voor de nieuwkomer en verwacht nog weinig van hem terug."(1) Aquasi Boachi, prins van het rijk van de Ashanti aan de Goudkust van Afrika.

Op onverwachte wijze kreeg ik er laatst een nieuwe reiscompagnon bij. Tijdens de lange reis begon ik nml in het boek 'De zwarte met het witte hart' waarin het leven beschreven wordt van een Ashanti prins (uit Ghana dus) die op jonge leeftijd (in februari overigens) vertrekt naar Nederland, ook met een reisgezel. Aquasi en ik maken dus dezelfde reis in omgekeerde richting. Wat voor hem normaal is, is voor mij vreemd en vice versa. Echt grappig te lezen hoe iemand met alle macht in Nederland probeert thuis te raken, terwijl je hetzelfde aan het doen bent in Ghana!

We kwamen we vorige week dinsdag om elf uur 's avondsaan in Damongo, in het West-Gonja district van Ghana. Vanaf hier rolde ik van de ene verbazing in de andere.

Gastgezin
Ik woon nu in een gastgezin, met zo'n 12 andere mensen, 6 honden, 10 varkens, 2 schapen, 9 geiten en 3 motors. Het is echt een hele belevenis in ons gezin. Ik heb als enige een eigen kamer, met ventilator en een eigen badkamer. Een grove luxe vergeleken met de rest van het gezin, die buiten slapen en drie resterende vertrekken bevolken. Het is een andere luxe dan in Nederland. Het is een ongemeubileerde kamer en de badkamer bestaat kort gezegd uit vier muren en een emmer. Deze emmer wordt dagelijks voor mij gevuld, waarna ik hem met een maatbeker zorgvuldig over mn lijf leegkieper. Dat is zooo lekker. Na een hele dag in 35o rondgelopen te hebben met stof en dropsnot in je neus, kan niets mij zo blij maken als deze emmer. Eindelijk verkoeling.
Ook het water voor de plee wordt voor me getapt. De plee is een soort varkenshokje waarin een porseleinen pot in de grond is gemetseld. ze noemen het een Mozambique hut of iets dergelijks. je spoelt door met je emmertje.
Hoewel ik het enorm wennen vind om zo'n voorkeursbehandeling te krijgen, waar echt alles voor je gedaan wordt (ontbijt, lunch, avondeten), begint het wel steeds meer als thuis aan te voelen. Het gezin bestaat uit drie broers James, Onasis en Jackson met hun vrouw en kinderen en hun moeder. Vitus en Prosper, de twee zonen van Onasis zijn mn kameraden waar ik veel mee doe, en verder heb ik heel wat lol met Johannes (een klein meisje, die erg 'troublesome' is, maar wat mij betreft heel funny) en Denicha (haar puber nicht).

Obruni
Als je als blanke door Damongo en omstreken loopt wordt je voortdurend achterna gezeten door kinderen die Obruni (blanke) roepen, en dat net zo lang doen totdat je omkijkt, lacht en zwaait. Dan zijn ze de koning te rijk en zwaaien ze als een dolle terug. Verder zijn blanken ook goed geschikt voor gemeenschappelijk vermaak. Zondagmiddag was er nml een opening van een kapperszaak. Een hele happening, en wij gingen even kijken. Worden we gelijk door de kersverse eigenaar meegetrokken en op de eerste rij gezet. De presentator had ons ook opgemerkt en kondigde een liedje aan, waarop alle blanken moesten gaan dansen. Hahaha, en jahoor daar stonden we dan, tot groot vermaak van velen.

Op dit moment is er nog niet zoveel te doen qua activiteit. We kijken nog de kat uit de boom, en dat is een flinke boom. Wel gaan we elke dag naar de Kidsclub, waar kinderen na school komen om huiswerk te maken of om te spelen. Echt grappig, die kiddo's. Ze zijn precies zoals ze je kent, allemaal heel grappig, witte tanden, altijd lachen, voetballen met een verrotte mango en obrunis bewonderen (vooral haar voelen is erg bijzonder).

Mn tijd begint al weer op te rakelen en Prosper zit hier naast me te slapen. De hoogste tijd om dit air gecoolde internetcafe te verlaten en weer de brandende hitte in te stappen. De benaming obruni wordt trouwens steeds minder op me van toepassing, net als 'vlekkenboer' overigens.

Nou, tot later en succes met het stormachtige Nederland!

Liefs, huub



(1) Arthur Japin, De zwarte met het witte hart, ECI, Vianen, 1997, p.99. Zo Tikvah, je voetnoot.